معرفی درمان شناختی رفتاری CBT

این مطالب جهت آگاهی افردا به این روش درمانی می باشد.

درمان شناختی رفتاری یا به اختصار سی.بی.تی (CBT)، یک روش روان‌درمانی کوتاه‌مدت است که روان‌درمانگران از آن برای آموزش افراد استفاده می‌کنند و احساسات و رفتارهای آنها را از طریق تغییر الگوهای فکری و باورهای‌شان، تغییر می‌دهند. در حقیقت اساس رفتار درمانی شناختی این است که نوع تفکر و الگوهای فکری و شناخت ما از محیط اطراف و خودمان و البته تفسیر شخصی ما از اتفاقات زندگی، باعث بروز رفتارها و احساسات ما می‌شود و به طور کلی ما هرطور که فکر کنیم، همان‌طور هم احساس می‌کنیم و رفتار‌های ما متناسب با همان افکار و احساسات شکل میگیرد.

منظور از رفتار درمانی شناختی تنها یک گونه‌ی خاص از روان‌درمانی نیست، بلکه رفتار درمانی شناختی به علت گستردگی جنبه‌ی علمی و نظری‌اش، شامل الگوهای بسیار متنوع روان‌درمانی می‌شود. نظریه‌های شناخت‌درمانی (Cognitive Therapy)، رفتار درمانی عقلانی-هیجانی (REBT)، شناخت‌درمانی مبتنی بر حضور ذهن (MBCT)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، فراشناخت درمانی (Metacognitive Therapy)، رفتار درمانی دیالکتیک (DBT)، درمان چندوجهی (MMT) و بسیاری از نظریات دیگر زیرمجموعه‌ی رفتار درمانی شناختی محسوب می‌شوند که همگی دارای سابقه‌ی تجربی بالینی بسیار قدرتمندی هستند.

یکی از با نفوذترین نظریه پردازان افسردگی ارون تی بک 1921است که از خاستگاه روان کاوی، پیشگام درمان شناختی شد. بک در خلال 40سال گذشته، نوعی نظام درمانی را به وجود آورد که درمان شناختی نامیده میشود.

از نظر بک افسردگی با حالت های متفاوتی ارتباط دارد. اندیشه پردازی اساسی در افسردگی سه موضوع را در بر دارد که بک آنها را مثلث شناختی می نامد:

1.رویدادها به صورت منفی تعبیر میشوند.

2.افراد افسرده خود را دوست ندارند.

3.آینده را به صورت منفی ارزیابی میکنند.

این مثلث شناختی موجب خودگویی های ناسازگارانه یا احتمال تصورات دیداری می شوند که درمانجویان آنها را به صورت افکار خودکار تجربه می کنندو بخش عمده درمان شناختی بر این محور قرار دارد که به درمانجویان کمک می شود تا تفکر خودکار را کاوش کنند و در نهایت، شناخت های معیوب را با آزمودن آنها به صورت منطقی و تجربی ارزیابی مجدد کنند.